Ostatni wtorek miesiąca to jak zwykle świetna okazja do sięgnięcia na wyższą półkę po jakieś pudełko z klasyką w środku. A skoro wspomniana wcześniej klasyka zebrała jakiś czas temu kilkaset tysięcy $ na Kickstarterze, to nasz wybór padł na Age of Empires.
Czasami bywa tak, że trzeba przetransportować się względnie szybko z jednego miejsca globu na drugie. Po to właśnie człowiek wymyślił samolot, żeby podobna podróż nie musiała trwać tygodniami a z punktu A do B leciało się kilka godzin. Omawiana dziś gra jest jednak o czymś zupełnie innym.
Konkurs oznaczony numerem 3, jak na razie przysporzył Wam najwięcej problemów. Otrzymaliśmy mnóstwo zgłoszeń, niestety w większości przypadków nie zawierały one kompletu prawidłowych odpowiedzi. Jak zatem należało odpowiadać na stawiane przez nas pytania?
Martin Wallace ma w zwyczaju poprawianie swoich gier i wydawanie ich pod zmienionym tytułem. Oczywiście nie jest to cecha charakterystyczna tylko i wyłącznie dla tego autora, ale skoro w dzisiejszym odcinku bierzemy na warsztat zaktualizowaną wersję A Few Acres of Snow, wskazanie palcem tego pana jest jak najbardziej na miejscu.
I znów minął tydzień, a my nie zwalniamy tempa i bawimy się dalej. Chyba nie ma potrzeby pisać w tym miejscu jakiegoś elaboratu. Niezależnie od tego, czy braliście udział w poprzednim etapie czy pierwszy raz widzicie to logo na oczy, w środku czekają kolejne upominki. 😉
Trefl jakiś czas temu wpadł na pomysł wydania kilku małych gier karcianych w spójnej linii wydawniczej: Pocket Game. Znajazły się w niej bardzo proste tytuły, których rozegranie nie zajmuje dłużej niż dosłownie kilku minut.
O kurde, ta plansza się kręci! Mnie więcej takie pierwsze wrażenie ma robić Realm of Wonder na potencjalnym graczu. I nie ma co ukrywać, bajerem reklamuje się całkiem skutecznie.
Tydzień minął bardzo szybko, odpowiedzi przyszło całkiem sporo, ale niestety nie wszystkich mogliśmy obdarować prezentami. Jeśli chcecie wiedzieć kto załapał się na upominek, kto był na zdjęciach z zeszłego tygodnia i jakie pytania wymyśliliśmy na dzisiaj, czytajcie dalej.
Czasami bywa tak, że człowieka nachodzi ochota na śledzika. Albo szprotki. Albo tuńczyka. I gdyby nie dzielni rybacy, którzy w pocie czoła codziennie wydzierają te cenne łupy morzu, wielu ludzi musiałoby obejść się smakiem. O nich właśnie jest ta gra (to znaczy o tych co wydzierają, nie o tych co się obchodzą).
Na wstępie mógłbym zacząć pisać o dziejowej niesprawiedliwości jaką było przedwczesne zdjęcie z anteny pewnego kultowego serialu, a na ten temat nie da się już chyba powiedzieć nic nowego, więc sobie odpuszczę. W ten oto sposób udało mi się szybko i bezboleśnie zapełnić pierwszy akapit tekstu bez wymyślania żadnej treści. 😉