Czasami bywa tak, ze chciałoby się opchnąć coś na mieście. Czasami bywa też tak, że lokalem, do którego akurat jest najbliżej jest chińska knajpka, w której krzątający się nad wielkimi patelniami Chińczycy przygotowują nam kurczaka w cieście na ostro. I tu rodzi się jedno pytanie…
Dosłownie tydzień temu braliśmy na warsztat jedną grę o pociągach, a już dziś bierzemy się za następną. Ostatni wtorek miesiąca oznacza, że zaglądamy na wyższą półkę, zdejmujemy z niej mocno ograne pudło i siadamy nagrywać Setkę na trzech.
Wydawałoby się, że pewne duety są nierozerwalne. Okazuje się jednak, że 50% ekipy Kiesling i Kramer od czasu do czasu zabiera się do roboty ze wsparciem kogoś zupełnie innego. Czysta abstrakcja, dosłownie i w przenośni.
Gry kolejowe były przerabiane już na praktycznie wszystkie znane człowiekowi sposoby, a jedynym bardziej wyświechtanym motywem przewijającym się w grach planszowych jest chyba tylko prowadzenie handlu zasobami w basenie Morza Śródziemnego.
W dzisiejszym odcinku gra imprezowa rodem z Rosji. I szczerze mówiąc nie wiem co mógłbym napisać, żeby przebić pierwsze zdanie tego tekstu. Straszno? Śmieszno? Obejrzyjcie prezentację zasad, posłuchajcie recenzji, oceńcie sami. Ale zajrzyjcie też akapit niżej, bo jest taka jedna mała okazja.
Michael Bay od lat wyznaje zasadę, że nie ważne jak prezentuje się film, z wielkimi robotami walczącymi na wszystkich możliwych planach wyglądać będzie zdecydowanie lepiej.
W Alchemikach wyraźnie uwypuklają się dwa wątki. Wątek pijacki i wątek uczelniany. Jak w życiu wątki łączą się ze sobą i przeplatają w sposoby, które na pierwszy rzut oka być może nie przyszłyby nam do głowy, ale Czesi z CGE mają je opracowane rzeczowo i skrupulatnie.
Ile razy da się wałkować ten sam pomysł, zmieniając w nim jakieś drobne szczegóły? Najwyraźniej niemal nieograniczoną liczbę razy. Ciężko powiedzieć, żeby trick-taking przeżywał obecnie jakiś renesans, ale w łapki wpadła nam gra, która bierze go na warsztat.